هنر کاشیکاری ایرانی: بازآفرینی اصالت، نقد روزگار

ماهیت آثار:

آثار رضا کاظمی تلفیقی از کاشی کاری و نقاشی است. نقاشی هایی که ویژگی های بصری و ساختاری کاشی ها را با رنگ روغن ترکیب می کند. او با استفاده از تکنیک های خاص تثبیت و تکمیل، این تابلوها را به تابلوهای کاشی تزئینی تبدیل می کند.

نگاهی به هنر کاشی کاری:

او تاکید می کند که آثارش ادای دینی به هنر تاریخی کاشی کاری ایران است و با الهام از معماری و کاشی کاری ایرانی، نقد اجتماعی و فرهنگی را نیز به نمایش می گذارد. ترک ها، شکستگی ها و ریختن عمدی آثار او یادآور نابودی و بی توجهی به این هنر در گذشته و حال است.

مداخله هنرمند در آثار:

رضا کاظمی با انتخاب مقاطع خاصی از بناهای کاشی کاری شده و افزودن تغییرات، مرز بین تفریح ​​و آفرینش هنری را مشخص می کند. از نظر او انتخاب بخش هایی که بیشترین تاثیر بصری را دارند نقش مهمی در موفقیت کار دارد.

ارتباط با تاریخ:

این هنرمند دوره صفویه را الهام بخش ترین دوره کاشی کاری ایران می داند و معتقد است شکوه و تنوع آثار این دوره به ویژه در اصفهان منبع بی پایانی برای خلق آثار جدید است.

دیدگاه انتقادی:

تخریب کاشی ها در آثار او استعاره ای از تخریب هویت و اصالت فرهنگی ایرانی است. او در این راه سعی می کند به مردم و مسئولان هشدار دهد و آنها را به سمت ارزش این میراث جذب کند.

بداهه نوازی:

روند خلق این آثار شامل بداهه نوازی نیز می شود. او جسارت تخریب و بازسازی عمدی تابلوها را به عنوان بخشی از فرآیند خلاقیت خود ارائه می دهد.

پذیرش بین المللی:

این هنرمند تحت تأثیر استقبال بهتر خارجی ها از آثار ایرانی نسبت به هموطنان خود قرار گرفته است. او معتقد است ارزش هنر ایرانی در خارج از کشور بهتر درک می شود.

خلاصه:

رضا کاظمی با تلفیق کاشی‌کاری سنتی با تکنیک‌های نقاشی مدرن، آثار تزئینی را خلق می‌کند که علاوه بر زیبایی، پیام‌های انتقادی و فرهنگی را نیز به همراه دارد. او با نگاهی عمیق به تاریخ، معماری و کاشی کاری ایران، می کوشد به این هنر هویتی تازه بخشد و مخاطبان خود را به بازنگری در ارزش های فرهنگی و هنری ترغیب کند.